Mijn naam is Stan Meeussen. Op 13 oktober kan u mij vinden op plaats 26.

Ik ben geboren te Zandhoven in het oorlogsjaar 1943 op het keerpunt van de tweede wereldoorlog.

Gehuwd in 1966, twee kinderen en eerst enkele jaren in St. Antonius- Brecht gewoond, daarna definitief in Halle op de Medelaar.

Het grootste deel van mijn beroepscarrière heb ik als ‘processoperator’ gewerkt op een petroleumraffinaderij, eerst SIBP, dan Fina en uiteindelijk Total.

Ik was eerder reeds gemeenteraadslid en lid van het Bijzonder Comité voor Vlaams Belang.

Van kindsbeen af heb ik een grote interesse in geschiedenis, zowel internationaal, Europees als nationaal en al die opgestoken kennis heeft mij, het kon niet anders, naar het Vlaams Belang geleid.

Ook heemkunde boeit me daarom enorm, dus ben ik ook lid van de Heemkundige Kring en daarom heb ik nog altijd hartzeer als ik door Zoersel dorp rijd en de plaats passeer waar ooit de linde gestaan heeft.

Een eeuwenoude boom, uniek in Europa en op een geraffineerde manier vermoord, ik kan geen ander woord vinden, door de barbaren van het toenmalige gemeentebestuur, een schande.

Ook de natuur, ecologie draag ik in mijn hart en ben dus ook lid van Natuurpunt Voorkempen.

Ik was er bij toen Daniël Willaeys VELT opstartte en heb daar ook samen met groene Bob Peeters nog rond de tafel gelopen om Hart van de Kempen samen te stellen!

Wat me al jaren stoort en al decennialang van kwaad naar erger gaat is, de wat ik noem misdadige urbanisatie, waarbij nieuwbouw onze straten zodanig versmalt, dat er geen potentieel aan ruimte overblijft voor een fatsoenlijke rijweg, fiets- en voetpad èn fietsers, voetgangers èn automobilisten daardoor een obstakel worden voor mekaar.

En dan begint men te ‘kurieren am Symptom’ met een knip hier, versmalling daar en nog een fietsstraat hier en ginder.

Daarom, waar het nog kan, de bouwlijn achteruit, de burger ter wille en niet de betonboer en projectontwikkelaar.

Regeren is vooruit zien en anticiperen op de migratiegolf, en de daardoor stijgende bevolking, die ons overspoelt door de schuld van de zichzelf politiek correct noemende partijen.

Voorts moet het gedaan zijn met de geldverslindende megalomane bouwprojecten.

Renovatie als het kan, nieuw als het niet anders kan.

En ik ben daar niet alleen in.

In hun partijblaadje van 2012, dus 12 jaar geleden, vroegen de liberalen Stan Bartholomeeussen en Walter Van Hofstraeten zich af: “Is die nieuwe bib nodig?

Want inderdaad, het Zonneputteke was de perfecte bib, en daarom had de versleten bib van St. Antonius toen al moeten vervangen geweest zijn in plaats van een nieuwe in Zoersel, nu moeten die bouwkosten nog eens gemaakt worden.

En voor diegenen die met het argument betonrot in het Zonneputteke afkomen, omdat men bewust het gebouw al jaren laat verbalemonden, kom eens uit uw dorp en zie hoe dat ze dat in Deurne via kathodische bescherming hebben aangepakt. Ja het kan!

Over het financieel fiasco van de Buurt zullen we het niet meer hebben zeker, maar als het oude gezegde: “Schoenmaker blijf bij uw leest” ergens van toepassing was, dan is het wel daar.

In de verkiezingsfolder van N-VA lees ik dat zij ook vol verwachting zijn voor de ring rond Zoersel.

Ik ook maar naar analogie met de ring rond Antwerpen is de planning hier ook verkeerd.

Als men van St. Antonius komt zal men dan nog altijd door Zoersel dorp moeten!

Hier past dan ook weer een oud gezegde op: “Waarom het gemakkelijk maken als moeilijk ook kan.”