COLUMN: Van Romeinse keizer tot Calimero! Over een afscheidstournee die al veel te lang duurt…

Ja, ik beken, jaren en jaren geleden was ik één van de voorvechters binnen mijn partij, het Vlaams Belang, om zeer constructief (lees braaf) te zijn naar N-VA. Ik herinner me nog toen ik tegen Tom Van Grieken, bij mij op de koffie in mijn horecazaak te Emblem die ik toen uitbaatte, zei: ‘Zouden we de N-VA niet beter sparen, het is onze natuurlijke partner. Het heeft geen zin om de strijdbijl tegen hen op te nemen.’ Het was enkele weken voordat Tom Van Grieken nationaal voorzitter zou worden van Vlaams Belang.

Ik was toen, net zoals heel veel Vlamingen, in de gedachte dat de kracht van verandering die deze partij uitstraalde hetgeen was wat samenwerking met onze partij mogelijk maakte. Niet zomaar samenwerken vanuit partijpolitieke strategie maar net samenwerken om partijstandpunt nummer 1 van beide partijen waar te maken: het realiseren van een ‘onafhankelijk Vlaanderen’. Een realisatie die ik als primordiaal beschouw om ooit iets te kunnen veranderen aan ons politiek systeem. Enkel na deze omwenteling zal een echt ander beleid, dat de Vlaming verdient, kunnen starten.

En ja ik beken, ik ben vanuit mijn genen geen ‘oer-flamingant’ die het met de paplepel is ingegeven om met de strijdvlag vooraan te lopen bij elk evenement op 11 juli. Ik behoor eerder, zeker bij aanvang van mijn politiek engagement, tot de rationele vleugel (als je dit zoal zou kunnen noemen) van het ‘Vlaming zijn’. Toen ik 20 jaar geleden voor de eerste keer moest gaan kiezen, maakte ik een rationele keuze door alle partijprogramma’s eens langs elkaar te leggen. Ik kwam er al snel achter dat enkel met een volledige omwenteling van het politieke systeem er een daadkrachtig beleid zou kunnen worden gevoerd. Daarom moest mijns inziens het trage, ondemocratische Belgische systeem op de schop en rationeel ingegeven bleek dit dus enkel mogelijk te zijn door de vorming van een Vlaamse staat. Enkel het Vlaams Belang trok toen (en nu) duidelijk die kaart. De eerste keer dat ik ging stemmen, ging mijn stem dus naar het Vlaams Blok/Belang.

En ja ik beken, zoals zovelen voelde ik wel iets jaren geleden voor de toenmalige kracht van verandering die Bart De Wever ooit uitstraalde. Al bleef ik mijn partij altijd wel trouw en heb ik altijd Vlaams Belang mijn stem toevertrouwd, ik kan er begrip voor opbrengen dat anderen wel eens een gokje op N-VA wilden wagen. Voor mij persoonlijk was het het uitgewerkte en duidelijke verhaal van Gerolf Annemans, hoe de Vlaamse staatsvorming er moest uitzien, dat ervoor zorgde dat ik bleef kiezen voor het Vlaams Belang. De ‘Ordelijke opdeling van België' is in deze nog altijd een leidraad. Net zoals ‘Toekomst in eigen handen’ van Tom Van Grieken de leidraad zal zijn voor vele nieuwe Vlaams Belang-kiezers. Maar ik begrijp dus perfect dat vele mensen die snakten naar verandering het toen eens ‘probeerden’ met N-VA.

En ja ik beken, toe ik in 2018 voor de eerste maal zelf actief deelnam aan de gemeenteraadsverkiezingen, als lijsttrekker van Vlaams Belang Zoersel, was ik in de veronderstelling dat samenwerking tussen Vlaams Belang en N-VA het meest vanzelfsprekend was. Zeker in mijn regio waar de Vlaamse en rechtste grondstroom historisch sterk aanwezig is. Ik besloot dus de oude politieke cultuur van CD&V/CVP te bekampen en de kracht van verandering van N-VA geen strobreed in de weg te leggen. De bedanking hiervoor was dat de Zoerselse N-VA koos voor het linkse Groen en de Belgicistische Open VLD. Op de koop toe bleef men het CD&V beleid -waar veel geld naar grootste projecten zou gaan- gewoon verderzetten. Al was ik geen N-VA-kiezer, ook ik voelde mij bedrogen.

Ondertussen zijn we 3 jaar verder, stapten in Zoersel 2 raadsleden uit de N-VA en vorige week maakte een Schotens raadslid de overstap van N-VA naar Vlaams Belang. Jean-Marie Dedecker, die nationaal nog opkwam op een N-VA-lijst, blijkt zich bovendien ook meer en meer af te zetten tegen deze N-VA, zijn eigen koers die hij vaart is daarvan het beste bewijs. Peiling na peiling verliest N-VA stemmen t.o.v. 2019 en peiling na peiling is Vlaams Belang de grootste partij. De kracht van verandering heeft gefaald en de burger begint dit door te hebben. Het tijdperk van Bart De Werver lijkt voorbij …

En ja ik beken, ik heb er enig leedvermaak mee. Het feit dat deze linkse N-VA, waarbij zelfs hun eerste partijstandpunt niet meer overeind blijft door de lancering van het zogenaamd confederalisme, op een soort VU-scenario afstevent, ik kan er mijn slaap niet voor laten. Maar ik zou er net zoals zovele N-VA’ers beter wel van wakker liggen. Want zo lang deze Bart De Wever, samen met zijn 2 nieuwe ondervoorzitters, aan de macht blijft, slinken de kansen voor de Vlaming die echte verandering wil. Het is dan ook dringend tijd dat de N-VA basis zich massaal laat horen. Vele militanten zijn hetzij fan van het rechtse discours (spijtig genoeg al te vaak alleen in woorden) van Theo Francken, hetzij nog die goedgelovige flaminganten die blijven geloven in de oprichting van een Vlaamse staat via de N-VA.

De laatste weken bleek hoe de N-VA-top het noorden meer dan kwijt is. Al zijn ze de grootste partij zowel in België als in Vlaanderen en ook al leveren ze de minister-president, het is pijnlijk om te zien hoe ze Vlaanderen tot een schoothondje herleiden van premier De Croo en minister Vandenbroucke. En daar lig ik wel wakker van. De huidige houding van slappe Jan en keizer De Wever is hemeltergend. Het ligt nooit aan hen maar altijd aan iemand anders. Waar CD&V de dweil van de Wetstraat wordt genoemd, is N-VA de Calimero van de Wetstraat geworden. “Wij zijn groot (en slikken) en zij zijn klein (en bepalen) en dat is niet eerlijk”, lijkt de nieuwe leuze van De Wever en zijn N-VA-bestuur.

Dat ze daarbij blijven lonken naar de PS, de natuurlijke aartsvijand, en blijven wegkijken van het Vlaams Belang, de natuurlijke partner, maakt het des te schrijnender.

Dit Calimero-virus lijkt bij heel de N-VA-top steeds besmettelijker te worden. Waar de keizer spreekt, knikt heel de top, zonder enig kritisch denkvermogen, instemmend mee. Of het nu over de coronapas, over de vrijerij met de PS of over het confederalisme gaat, ze knikken allemaal mee.

Ik hoop snel te mogen wakker worden met een ander N-VA-virus, één dat volop heerst onder de basis N-VA-militanten nl. van wel met Vlaams Belang te willen samenwerken.

En ja ik beken, ik kijk uit naar de dag dat de N-VA-basismilitant eindelijk eens massaal zijn stem laat horen en een einde maakt aan Bart De Wever zijn -al veel te lang durende- afscheidstournee.

Wouter Bollansée

Voorzitter Vlaams Belang Zoersel

Rationeel Vlaams-nationalist